Ասենք թե, կարելի է ռուսներից հազար անգամ դժգոհ լինել, բայց երբ երկրի ղեկավարը, իմանալով, որ երկու օրից պիտի կայանա Պուտին-Էրդողան ոչ հեշտ հանդիպումը, դնում ու իտալական լրատվամիջոցի հետ հարցազրույցում հակառուսական հայտարարություններ է անում...

Այս օրերին, լարված գրաֆիկի պատճառով, աչքիցս վրիպել է ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարության փոխնախարար Դանիել Դանիելյանի՝ Հայաստանի ազգային կինոկենտրոն կատարած այցի պաշտոնական տեղեկությունը։ Բարեբախտաբար, ընկերներս հետևել են, տեղեկացրին։ Ամփոփ անդրադառնամ։

Հայկական սեղաններին մի աբսուրդ կենաց կա. «Վատ ծնող չկա, կա վատ ժառանգ» (Րաֆֆու Սամվելն ամեն անգամ այս կենացից հետո խարակիրի է անում):

Էս տղային փոխանցեք, որ իրեն օգտագործելու են ու օգտագործելու են շատ կեղտոտ ձևով, շատ զզվելի քարոզչության մեջ:

Ինչի՞ է 3 զոհի դեպքում նման աժիոտաժ առաջանում, իսկ մեկ զոհի դեպքում դա պարզապես դառնում է լրահոսի մի մաս ու անցնում-գնում։ Ի՞նչ կապ ունի քանակը, եթե խոսքը մարդկային, էն էլ՝ երիտասարդի կյանքի մասին է։ Ինչի՞ եք ընտրովի սգում։ Ինչի՞ են մի քիչ գեղեցիկ արտաքինով զոհված զինվորի համար ավելի շատ ափսոսում, քան մի քիչ միջին արտաքինովի։ Իրենք Հայրենիքը պաշտպանելու համար են զոհվել, չէ՞, ոչ թե գեղեցիկ արտաքին ունենալու համար։

Հասկանալու համար, թե ինչ տեսակ եղկելի է հայ մտավորականությունն այսօր, պետք է ընդամենը տեսնել՝ գալու ե՞ն էսօր հանրահավաքին նրանք, ովքեր սրանից 2-3 շաբաթ առաջ բողազ էին պատռում արայիկի ու նիկոլի կազմակերպած հանրահավաքի ժամանակ:

Վերջին մի քանի օրերը պետք է դառնան Ֆրանսիայի քաղաքականության անբարո էությունը և կեղծավորությունը հիշելու օրեր։

Սիրելի Արցախի քոյրեր եւ եղբայրներ, Այսօր Լիբանանէն դուրս կը գտնուիմ, բայց որպէս Լիբանանահայ, կը միանամ իմ գաղութին «Մենակ Չէք» նախաձեռնութեան՝ որպէս զօրակցութիւն ձեր իւրաքանչիւրին: Արցախի տագնապը բոլոր հայութեանն է եւ «Մենակ Չէք» կուգայ գօտեպնդելու Արցախի տագնապի համահայկական տարողութիւնը:

Նայում եմ Հայկ Մարությանի քարոզարշավը և նորից ու նորից ապշում եմ մեր հասարակության պարզամտության ու միամտության վրա։ Եվս մեկ անգամ եմ համոզվում, որ 21-րդ դարի տեխնոլոգիաների (համացանց և մեդիա) հարցում մեր հասարակությունն ունի զրոյական գիտելիքներ, այլ կերպ ասած՝ հայ հասարակությունը պատրաստ չէր նման տեղեկատվական գրոհի։

2021-ից այս կողմ չկա որևէ ռազմական գործողություն, որը նախաձեռնվել և իրականացվել է ադրբեջանական զինված ուժերի կողմից ՀՀ-ի նկատմամբ, որի քաղաքական և դիվանագիտական հիմքերի թողտվությունը ապահովված չլինի հայկական իշխանությունների կողմից և նրա քաղաքական մարտավարության արդյունքում: